Miejska część Hongkongu nie przyjmie więcej drapaczy chmur, ze względu na znacznie ograniczony przepływ ciepła i zanieczyszczeń. Dalsze zagęszczanie miasta nie jest więc wskazane, powiedział kierujący działem inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie Hongkong Li Yuguo.
Więcej wysokich budynków w mieście znacznie osłabia siłę wiatru. Dane pochodzące ze stacji meteorologicznej w Hung Hom pokazują, że szybkość wiatru spadła z 3 metrów w 1968 roku do 2 metrów w roku ubiegłym a temperatura nieruchomego powietrza wzrosła w tym okresie o 2 stopnie. Dane z odległych i niezaludnionych wysp Waglan wykazują natomiast, że prędkość wiatru w minionych 50 latach się nie zmieniła.
Li Yuguo przestrzegł przed efektem “miejskiej kopuły”, opierając się na badaniach wentylacji powietrza przeprowadzonych przez jego zespół. Badacze odkryli, że przy braku ruchu powietrza, konwekcja (proces przekazywania ciepła) z budynków rośnie i formuje kopułę nad miastem gromadzącą ciepło i zanieczyszczenia.
Wcześniejsze lokalne badania, odróżniają “miejską kopułę” od efektu”ciepła wyspy”. “Ciepło wyspy” opisuje miasta będące cieplejsze niż otaczające tereny niezabudowane, gdy miejska kopuła pokazuje przepływ powietrza uwięziony w ramach odwróconej warstwy (?, tego nie rozumiem). Miejska kopuła może być rezultatem efektu ciepła wyspy. Ciepłe powiewy wiatru w niektóre popołudnia, raczej są stworzonymi przez człowieka “miejskimi wiatrami”, wywołanymi przez efekt wyspy cieplnej niż naturalnymi wiatrami.
Li zasugerował by ulice drugorzędne wzdłuż północnej części wyspy Hongkong, utrzymać “krótkie i szerokie” i ułatwić opad powiewów wiatrów ze wzgórz. Budynki powinny także powinny być otwarte do 10 metrów przy ich podstawach jak siedziba HSBC (zdjęcie), ułatwiając przepływ niskiego powietrza.
Opracowano na podst. art. SCMP
